Een testament is een belangrijk document. Als het (deels) in het buitenland uitgevoerd moet worden, moet er een beëdigde vertaling zijn, en dient er een apostille aan gekoppeld te zijn.
Dat een beëdigd vertaler door middel van o.m. een stempel aantoont dat de vertaling die hij of zij heeft gemaakt een getrouwe weergave is van de brontekst, is algemeen bekend. Dat een apostille een extra bevestiging van de Rechtbank is waardoor de legalisatie van een document wordt versneld en het document direct gebruikt kan worden in het land van bestemming, is echter niet algemeen bekend.
Om zo’n apostille te krijgen moet je een afspraak maken bij de rechtbank, waar deze ter plekke op de achterkant van het vertaalde testament wordt geplakt en van twee (2) stempels wordt voorzien die de apostille en de vertaling onafscheidelijk met elkaar verbinden.
Toen één van onze beëdigde vertalers onlangs een testament had vertaald, viel mij de eer te beurt om een apostille te regelen bij de rechtbank in Alkmaar. Dat liep echter anders dan ik van tevoren had verwacht, want direct na de controle bij de ingang werd ik door twee streng kijkende bewakers terzijde genomen. Ze hadden op de scan gezien dat er een mes in mijn tas zat. En dat klopte, want ik heb eigenlijk altijd wel een zakmes bij me. “Stom!”, schoot het meteen door me heen, maar direct daarna was ik eigenlijk wel nieuwsgierig wat er nu zou gebeuren. De heren namen mij en mijn zakmes mee een klein kamertje achter in het gebouw alwaar ze aan de hand van een poster met allerlei maten messen gingen controleren of het lemmet van mijn mes niet langer was dan 26 cm. Want als dat het geval was, zou ik het niet bij me mogen hebben in de rechtbank en zouden ze het moeten confisqueren. Weg mes dus. Maar een mes met een lemmet van 26 cm, dat is een héél groot mes. En tot mijn opluchting bleek het lemmet van mijn zakmes slechts 9 cm te zijn. Precies genoeg voor het schillen van een appel, maar verder op geen enkele manier een bedreiging voor wie dan ook.
Toen dit puntje van aandacht was opgelost, stond ik binnen tien minuten weer buiten mét mijn apostille, en kon ik het Nederlandse en Engelse testament aangetekend opsturen naar de klant.
Als je dus een Nederlands testament hebt dat (deels) moet worden uitgevoerd in het buitenland, houd er dan rekening mee dat de vertaling door een beëdigd vertaler moet worden gemaakt en dat er via de rechtbank een apostille geregeld dient te worden.
Met hartelijke taalgroet,
Willem Ezerman
Directeur/ Engels Vertaler